Bir dahaki bomba, hangi yuvayı kasıp- kavuracak?
Mustafa Toygar
- 2302
Telefonun öteki ucunda bir genç kızın hıçkırıklara boğulmuş sesi, kızımın sesi…
“Kızım biz iyiyiz, evdeyiz…” diyorum.
“Baba, kim dur diyecek bunlara… Bir dahaki bomba nerede, ne zaman patlayacak? Sıra hangimizde? Ben de; babasız, annesiz, kardeşsiz kalacak mıyım? Yoksa ben de o bombaların kurbanı olacak mıyım?”
“Kızım sakin ol” diyorum ama hıçkırıklar dinmek bilmiyor.
Çaresiz kalıyorum, kızımı sakinleştiremiyorum….
Gözlerimden akan, kanayan yüreğimden akıp gelen kan damlacıkları sanki…
“Baba; devlete sesimizi nasıl duyuracağız, devlet bu olanları görmüyor mu? Bu bombalar patlamaya artarak devam mı edecek? Biz ne yapacağız baba, hep ölüm korkusuyla mı yaşayacağız?”
Sayın bakanım! sizin çocuklarınız da bu feryatları size haykırdı mı?
Siz, sayın başbakanım! sizin çocuklarınız ne yaptılar, “babamıza bir şey oldu mu” diye üzüldüler mi? Sizi merak edip sordular mı?
Ya siz, sayın cumhurbaşkanım! sizin çocuklarınız; babaları, anneleri, kardeşleri için endişe duydular mı? Çocuklarınızdan sizi arayan oldu mu?
Peki, siz onları aradınız mı?
Niçin arasınlar, siz onları niçin arayasınız, sizler için devletin koruma ordusu var değil mi?
Biraz empati yapın diyeceğim ama onu da bilen var mıdır?
Bu milletin evlatlarını kim nasıl koruyacak?
40 yıldır süren terör eylemlerinde, on binlerce şehit verdik.
Bu memleketin bir avuç kaymak tabakası hariç, bir yakınını şehit vermeyen kaldı mı?
“Ölen ölür kalan sağlar bizimdir “ diyor ya Dadaloğlu, şimdi öyle değil kalanların ruh sağlığı paramparça…
Topyekûn bir milletin ruh sağlığı yerlerde sürünüyor
Ne kadar çok hastane yaparsanız yapın bu marazi durumun giderilmesi mümkün olmayacaktır.
Gelecek nesillere intikal edecek kalıntıları dahi olacaktır.
Dershaneden çıkmış, güle oynaya evine giden15-16 yaşlarındaki çocuklar, evine ekmek götüren babalar, anneler, kardeşler….
“Ateş düştüğü yeri yakar” diyorduk, acaba?
Alelade 10 kişi ile konuşun, 9 u “Türkiye Suriye mi oluyor” diyecektir.
Hiçbir konuda empati yapmayan! Türk Milleti, terör eylemlerinin sıklığı ve yoğunluğu nedeniyle büyük bir korku ve tedirginlik içerisinde teröre maruz kalabileceğini düşünmektedir.
Gayrı, ateş sadece düştüğü yeri yakmıyor, normal Anadolu insanı her an bir terör eylemine maruz kalabileceğini, ya da yakınlarını teröre kurban verebileceğini düşünüyor ve yüreği dağlanıyor. Bu konuda güçlü empati yaparak kendini terör kurbanlarının yerine koyarak büyük acılar yaşıyor.
Sıhhiye meydanı yanı, Genelkurmay önü ve nihayetinde Ankara’nın en kalabalık ve işlek caddesi Kızılay’da bombalı eylem… 37 masum insan hayatını kaybediyor. Bu terör eylemlerinin arkasında bir ya da bir den fazla ülkenin olmadığını kimse bana inandıramaz. Terör örgütleri, güçlü ülkelerin yeni savaş yöntemleri için kullanmak üzere kurdukları yapılardır. TERÖRİZMİN SON AŞAMASI, KÜRESEL TERÖRİZM (http://www.haberplatosu.com/yazarlar/mustafa-toygar/terorizmin-son-asamasi-kuresel-terorizm-besle-kargayi-teroru-oysun-gozunu/86/)
Devlete olan güven her geçen gün azalıyor
